ΠΛΑΙΣΙΟ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ
Ο ΦΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΗ ΛΙΣΤΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ

Το περασμένο Σάββατο (6-12-08) ο 15χρονος μαθητής Αλέξης Γρηγορόπουλος δολοφονείται στα Εξάρχεια από ειδικό φρουρό. Από το ίδιο κιόλας βράδυ ξέσπασε κύμα οργισμένων αντιδράσεων σε μικρές και μεγάλες πόλεις της ελλάδας. Παράλληλα, το κράτος κ οι μηχανισμοί του (Μ.Μ.Ε.), γνωρίζοντας πως δεν υπήρχαν περιθώρια συγκάλυψης σπεύδουν να χαρακτηρίσουν το γεγονός, ως τυχαίο και μεμονωμένο. Ο μακρύς κατάλογος των θυμάτων αστυνομικής βίας (ζαρντινιέρα, βασανισμοί, δολοφονίες μεταναστών) υποδηλώνει πως μόνο ως τυχαίο και «μεμονωμένο» δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.

Ο διαρκής εξοπλισμός και επάνδρωση των σωμάτων ασφαλείας και καταστολής (αστυνομία, στρατός) αποτελεί πάγια και στοχευμένη πολιτική ενός συστήματος το οποίο πληρώνει για να θωρακίζεται απέναντι στους αγώνες της κοινωνίας. Η μόνη διαφορά του νέου θύματος είναι ότι ήταν έλληνας και όχι ακόμα ένας «αόρατος»-ανώνυμος μετανάστης.

Τα επόμενα 24ωρα οι αντιδράσεις γενικεύονται, παίρνοντας χαρακτήρα εξέγερσης ακόμα και σε μέρη που δε θα περίμενε κανείς. Η ένταση και η δυναμική των αντιδράσεων καταδεικνύουν με τον πιο προφανή τρόπο ότι η δολοφονία ήταν απλά μια αφορμή. Ήταν η «σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι» ενάντια σε ένα ασφυκτικό και απάνθρωπο σύστημα. Πρόκειται για μια κραυγή απόγνωσης που γεννούν η φτώχια, η ανισότητα, η ανεργία, η ακρίβεια και οι κοινωνικοί αποκλεισμοί.

Στα παραπάνω έρχονται να προστεθούν οι πρόσφατες κυβερνητικές επιθέσεις στην εργασία (ελαστικές σχέσεις εργασίας, 65ωρο) στην ασφάλιση (αντιασφαλιστικός νόμος) και στην παιδεία (Κ.Ε.Σ., ιδιωτικά πανεπιστήμια , αξιολόγηση).

Όλος αυτός ο κόσμος που εξέφρασε την διαμαρτυρία του έμπρακτα τις τελευταίες μέρες στους δρόμους δεν προέρχεται από ένα συγκεκριμένο κοινωνικό στρώμα αλλά αποτελεί ένα σύνολο ετερόκλητων στοιχείων. Η κοινή συνισταμένη που ένωσε τον κόσμο στο δρόμο είναι η οργή απέναντι σε ένα μέλλον που δεν έχει χώρο γι’ αυτόν.

Παράλληλα, στο όνομα της οικονομικής κρίσης ολόκληρη η κοινωνία καταπιέζεται, ενώ από την άλλη παρακολουθεί αηδιασμένη την προκλητική διακίνηση πλούτου προς τράπεζες (28 δις.) είτε προς την εκκλησία.

Ως συνήθως κόμματα και Μ.Μ.Ε. παραβλέποντας-αποσιωπώντας τα πραγματικά αίτια των αντιδράσεων παίζουν το γνωστό παιχνίδι τους. Με αιχμή το δίλλημα κουκουλοφόροι-μη κουκουλοφόροι προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν και να εκτονώσουν την κρίση.
Παρουσιάζουν τους εξεγερμένους ως ένα όχλο βανδάλων-πλιατσικολόγων που σπάνε και καίνε αδιακρίτως. Για να ενισχύσουν, μάλιστα, το επιχείρημα τους αυτό, χρησιμοποιούν γνωστούς μηχανισμούς ( προβοκάτσιες, κουκουλοφόροι ασφαλίτες). Αντίθετα, πραγματικοί στόχοι γίνονται τράπεζες, πολυεθνικές και κρατικά κτήρια.

Κυβέρνηση και αστυνομία κρατούν αρχικά μια παθητική στάση με σκοπό την καλλιέργεια κλίματος τρομοκρατίας και φόβου. Με την αγαστή συνεργασία και υπερβολή των Μ.Μ.Ε. δημιουργούν την «ανάγκη» αστυνόμευσης. Τα περιστατικά που ακολούθησαν είναι κραυγαλέα. Προκλητική παρουσία μπάτσων-ασφαλιτών την ημέρα της κηδείας στο νεκροταφείο, πυροβολισμοί στον αέρα από ζητάδες-καουμπόηδες, δημόσια δωρεάν χημεία, τυφλές συλλήψεις και ξυλοδαρμοί σε κέντρα και γειτονιές των πόλεων. Αποκορύφωση όλου αυτού του σκηνικού, ήταν το βάπτισμα των χρυσαυγιτών ως «αγανακτισμένων πολιτών» σε Πάτρα και Κομοτηνή. Παρά τις προσπάθειες τους, οι αντιδράσεις τύγχαναν μεγάλης κοινωνικής αποδοχής σε ελλάδα και εξωτερικό. Πορείες αλληλεγγύης γίνονται σε όλο τον κόσμο, καταλαμβάνονται ελληνικά προξενεία, αστυνομικά τμήματα δέχονται επιθέσεις. Η κοινή παγκόσμια πολιτική που εφαρμόζεται πλήττει με τον ίδιο τρόπο δικαιώματα και ελευθερίες.

Ποιος είναι ο δικός μας ρόλος ως φοιτητές και ως κομμάτι της κοινωνίας; Η πολιτική που εδώ και τόσα χρόνια αθωώνει τους δολοφόνους των Κουμή, Κανελλοπούλου, Καλτεζά και Τεμπονέρα, είναι η ίδια πολιτική που οπλίζει την αστυνομία ώστε να χτύπα και να σκοτώνει αγωνιστές, μετανάστες, και τώρα τον Αλέξη Γρηγορόπουλο. Είναι η ίδια πολιτική που καταδικάζει τον ελληνικό λαό στη φτώχια και εντείνει την ακρίβεια και την εξαθλίωση. Είναι η ίδια πολιτική όλων των κυβερνήσεων τόσο της ΝΔ, όσο και του ΠΑΣΟΚ, που χτυπά εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, που διαλύει την εκπαίδευση την υγεία και καταργεί συνδικαλιστικές και δημοκρατικές ελευθερίες. Ο μόνος δρόμος είναι ο ανυποχώρητος και μαζικός αγώνας όλου του λαού. Οι φοιτητές δεν μπορούν να κινηθούν προς άλλη κατεύθυνση.

Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΛΠΙΔΑ

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

• άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων τόσο στην ελλάδα όσο και στο εξωτερικό και απαλλαγή από τις κατηγορίες

• αφοπλισμός αστυνομίας

• διάλυση των ΜΑΤ, ΟΠΚΕ και ΕΚΑΜ

• κάτω η κυβέρνηση των δολοφόνων και κάθε επίδοξου εκφραστή της πολιτικής της

• κάτω τα χέρια από το άσυλο

ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΣΕ:

• κατάληψη Δευτέρα – Παρασκευή, με ανοιχτή γραμματεία και νέα συνέλευση στις 8/1/2009

• εξορμήσεις κάθε μέρα για διανομή υλικού σε γειτονιές (17.00) και σε σχολεία (10.00), σε συντονισμό με άλλους συλλόγους

• Τρίτη 09.00 συγκέντρωση στα Δικαστήρια όπου εκδικάζεται η υπόθεση της «Ζαρντινιέρας»

• Τρίτη 18.30 ΠΟΡΕΙΑ με συγκέντρωση στο άγαλμα Βενιζέλου

• Πέμπτη Πανεκπαιδευτικό Συλλαλητήριο με συγκέντρωση στις 11.00 στο πολυτεχνείο

• Σάββατο συμμετοχή στην Παγκόσμια Ημέρα Δράσης

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ